αἰέναος

αἰένᾰος, ἀέναος,-ον

1 everflowing

a met., unending, continuous αἰέναον σέβοντι πατρὸς Ὀλυμπίοιο τιμάν (Schroeder: ἀένναον codd.: ἀέναον Byz.) O. 14.12 καὶ τὸν αἰχματὰν κεραυνὸν σβεννύεις αἰενάου πυρός (Schr.: ἀένν- codd.: ἀέν- Byz.) P. 1.6 ἕσπετο δ' αἰενάου πλούτου νέφος fr. 119. 4.

b ever prepared καὶ ξενίου Διὸς ἀσκεῖται θέμις αἰενάοις ἐν τραπέζαις (Pauw: ἀενάοις codd.) N. 11.8

c frag. ]

ἀέναος ωσο[ Pae. 21.14